Θά κάνουμε μαζί το ταξίδι στήν Ιθάκη καί τό νόστιμoν ήμαρ στό Γυμνάσιό μας.
Σ’ αυτό το Γυμνάσιο σπούδασαν οι έφηβοι τής γενιάς μου, μετά τόν εμφύλιο πόλεμο.
Εδώ, πέρασα τήν εφηβεία μου και εγώ, με τις χαρές και τίς πίκρες από τό 1954 μέχρι τό 1960.
Νά ευχαριστήσω, τον κ. Αθανάσιο Φυλακη , άξιο εκπαιδευτικό και Διευθυντή του Γενικού Λυκείου Λαγκαδά , που ευγενώς με προσκάλεσε , να γράψω στο βιβλίο του, [Ιστορία του Γυμνασίου μας 100 χρόνια από τήν Ίδρυση του].
Είδα τήν φωτογραφία , τού Ιδρυτή τού Γυμνασίου μας, Καθηγητή κ. Ηλία Γεωργιάδη, με τους πρώτους λίγους μαθητές του στον τοίχο τού διαδρόμου τού Γενικού Λυκείου Λαγκαδά όταν προσκλήθηκα να γράψω για τα 100 χρόνια του Γυμνασίου.
Γόνος αρχοντικής οικογενείας, του Λαγκαδά, Ευπατρίδης , με όραμα για τον τόπο του, ΙΔΡΥΣΕ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ 1915, έστω και με λίγους [8] πρώτους μαθητές, το μονοτάξιο Ημιγυμνάσιο Λαγκαδά.
Στέγασε τα όνειρα ενός Λόγιου καθηγητή, συμφοιτητή του ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.
Στέγασε , τα όνειρα και τις ελπίδες, τις δικές του , και όλων που πέρασαν , μέχρι σήμερα, από τήν ζεστή αύτη φωλιά τού πνεύματος.
Μέσα σ’ αυτό το Γυμνάσιο , γεννιούνται για δεκαετίες από τό 1915 τά όνειρα, των νέων ανθρώπων σέ μιά δύσκολη καί απρόσφορη εποχή, γιά μεγάλα όνειρα και πετάγματα.
Θυμήθηκα Πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας.
Ηλίας Γεωργιάδης (φίλος, Παπαδιαμάντη καί Ελ. Βενιζέλου)
Μουλάς Νίκος, εκδότης εφημερίδος, Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ,(ένας μποέμ των γραμμάτων, στον πάμπτωχο Λαγκαδά της δύσκολης, μετεμφυλιακής εποχής του.
Παπαγεωργίου Απόλλων. Συγγραφέας , έγραψε το 1988, το βιβλίο η Αρχαία Μυγδανία. (Ιστορία του Λαγκαδά.) Αρχοντική οικογένεια, με σπίτι στην Μικρά Ελβετία, 200 μέτρα μετά τό σπίτι τού Καθηγητού Ηλία Γεωργιάδη.
Ευάγγελος Πέϊκος, Δικηγόρος.
Έγραψε πολλά , φιλοσοφικά δοκίμια, που μοίρασε ο ίδιος , σε Λαγκαδιανούς επιστήμονες, που έκρινε αυτός, και πιστεύω ότι κάποτε θα τα δημοσιεύσουν.
Ποιήματα Ελλήνων ποιητών , που κατά επιθυμία του , κοσμούν , τον τάφο του, και φανερώνουν τους στοχασμούς του.
Φυλάκης Χρηστός. Ένας αιωνόβιος , χρονογράφος (μπαξεβάνος) που άφησε, χρονογραφήματα , πρώτο χέρι, από τον πόλεμο της Αλβανίας, , ιστορίες για τον παλιό Λαγκαδά , την καταστροφή του Μπογδάνα και της Λίμνης Λαγκαδά, που προς το τέλος, ,..γράφει πικραμένα…σε χρονογράφημά του …είδα την Λίμνη να καταστρέφεται και από τότε δεν ξαναπήγα…
Καθηγητές Πανεπιστημίων, σε όλο τον κόσμο, πού φοίτησαν στό Γυμνάσιο Λαγκάδα.
Ευρώπη
Δημ Κικης. Καθ. Καρδιολογίας Πανεπ. Solligen. Γερμανίας.
Χρήστος Σιώπης. Ερευνητής Αστρονόμος, Universite Libre de Bruxelles.
Ασία.
Καπουτσής Χρήστος . Assistant teaching Professor in Carnegie Mellon University in Qatar.
Γ. Δόνιος. Τομεάρχης Προμηθειών Ν. Ανατολικής Ασίας και Ν. Ειρηνικού NCR Corporation, Σιγκαπούρη.
Αμερική .
Γιάννης Βινιώτης .Τακτικος Καθηγητής Παν/μιου Β. ΚαρολιναςUSA.
Professor, Electrical and Computer Engineering Department North Carolina State University Raleigh, NC 27695, USA.
Μελίνα Παπαδημητρίου. Διευθύντρια Μοντεσσοριανου Μεταπτ. Προγρ. Παιδαγωγικής Ακαδ. Πάνεπ. Γουισκονσιν
.Νικολέττα Σμιθ Department of State.
Στην Ελλάδα.
Βασ. Κοντόπουλος . Τακτικός Καθ. Νευροχειρουργικής Α.Π.Θ.
Μιχάλης Τούμπουρας.Τακτικός Καθ.Καρδιοχειρουργικής Α.Π.Θ.
Στράτoς Αρτοποιός. Τακτικός Καθ. Κτηνιατρικής Α.Π.Θ.
Γεωργιος Κυριαζης Τακτικός Καθ. Μικροβιολογιας Α.Π.Θ.
Δημήτρ. Γκιουλέκας . Τακτικός Καθ. Πνευμονολογίας Α.Π.Θ.
Αντώνης Παπαρίζος. Τακτικός Καθ. Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γεώργιος Κιοσέογλου Καθηγητής .Τεχνολ., Υλικών. Πανεπ. Κρήτης)
Χρήστος Πατσιαλάς. Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ. Ουρολόγος.
Τρύφων Τσομπάνης . Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ . Θεολόγος. Αγιογράφος . Χρονογράφος.
Νικόλαος Αγγέλου Κουτλιάνος Επίκουρος Καθηγητής ΤΕΦΑΑ Α.Π.Θ.
Υψηλόβαθμους Στρατιωτικούς. Στρατηγούς ε.α. κ.λ.π.
Φυλάκης Σταύρος , Πολιτικός Μηχανικος-Στρατηγος ε.α.
Χάντζος - Στρατηγός ε.α., Διαμαντόπουλος ε.α Διαμαντίδης ε.α, , Μποζίνης Παναγιώτης Επίατρος ε.α. Σιδηρόπουλος Σωκράτης Υποσ/γος ε.α. Χυτικούδης Γιάννης Υποσ/γος ε.α. Παπαθεμελής Κώστας Υπσ/γος ε.α..
Υψηλόβαθμους Δικαστικούς
Δημήτριος Παπαγεωργίου. Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Δικηγόρους .
Δημ. Σπορίδης, Γρηγόρης Κωνσταντήλας , Δημοσθένης Ηλιόπουλος , Ευάγγελος Πεϊκος , Κώστας Ξυνοπουλος.
Συγγραφείς - σεναριογράφους
Ελένη Ηλιάδου-Καπώνη.
Δημήτριος Χορόσκελης.
Κτηνιάτρους
Ηλίας Σιώπης,
Γκαγκάτσης Νικόλαος,
Γούτης Κωνσταντίνος.
Γιατρούς ,
Σαμαράς Αστέριος (Λειψία-Βερολίνο), Λίγδας Δ. Ζαφειρόπουλος Άγγελος. Διδάγγελος. Δανιηλίδης Κωνσταντίνος. Μποζίνης Παναγιώτης. Γραμμένος Χρήστος.
Καθηγητές Μέσης εκπαίδευσης.
Στεργίου Χρήστος του Δημητρίου
Ηταν μαθητής και εν συνεχεία διακεκριμένος Γυμνασιαρχης - Λυκειάρχης Λαγκαδά . Προιστάμενος και Γενικός Διευθ. Μέσης Εκπαίδευσης ανατολικής Θεσσαλονίκης,
και άλλους μαθητές του Γυμνασίου Λαγκαδά που διεκρίθηκαν στην μέση εκπαίδευση.
Πελίτης Ιωάννης . Λυκειάρχης
Θεοδώρου Βασιλική . Λυκειάρχης,
Φυλάκης Αθανάσιος . Λυκειάρχης,
Παπαδόπουλος Δ. Λυκειάρχης.
Βασιλείου Ειρήνη. Διευθύντρια.
Καρατζίδης Παύλος. Λυκειάρχης.
Αεροπόρους
Τζελίλης Αχιλλέας .
Γκέλιος Λεωνίδας,
Χα’ι’ντούτης Κωνσταντίνος
Λυκάρτσης Μανώλης. ,
Βουλευτές.
Σεραφείμ Τσακμάνης Α’ Αντιπρόεδρος Βουλής 1933 (Ελ. Βενιζέλο)
Στέφανος Τσαπάρας.
Γιάννης Γλαβίνας.
Αναστάσιος Καράς.
Δημάρχους.
Νικόλαος Παπαγεωργίου. 1912-1922
Κωνσταντίνος Ηλιάδης. 1923-1932
Ιωάννης Παντίρης . 1933-1944
Γρηγόρης Κωνσταντήλας. 1944- 1945
Ιωάννης Διαμαντίδης . 1946-1951
Θεόδωρος Γρηγοριάδης . 1952-1955
Αστέριος Παπαγεωργίου . 1956-1960
Αθανάσιος Καλαθάς . 1961-1963
Ιωάννης Μαγκλαβέρας . 1964-1974
Αλκιβιάδης Σαμαράς. 1975-1982
Δημήτριος Μπιτσίμης . 1982-1986
Γεώργιος Χατζηπαντελής. 1987-1994
Νικόλαος Αζμάνης . 1995- 1998
Βλάσης Κωνσταντινίδης. 1999-2002
Ιωάννης Καραγιάννης. 2003 -2010
Ιωάννης Αναστασιάδης 2011-2014
Ιωάννης Καραγιάννης 2015 --
Θυμήθηκα αγαπημένους μου συμμαθητάς , και φίλους, που έφυγαν νωρίς από κοντά μας.
Άκουσα, την φωνή τους, είδα το γλυκόπικρο χαμόγελο τους στα πρόσωπα τους.
Θυμήθηκα, τον αλησμόνητο καλό μου φίλο, Κώστα Δουλγερίδη από τον Ευαγγελισμό, που καθόμασταν, στο ίδιο θρανίο, συνέχεια , τις τρεις τελευταίες τάξεις, και έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας.
Θυμήθηκα τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο, τον Ιούνη του 1954, την αγωνία μου, όταν διάβαζα τα αποτελέσματα , και την χαρά, που πέρασα πρώτος.
Τους καθηγητές μου.
Τον Γυμνασιάρχη μας, κ. Γαζή έναν στοχαστικό και ήρεμο Μαθηματικό.
Την κ. Ανδρονικίδου Στέλλα, για τρεις συνεχείς τάξεις φιλόλογο μου, αξιοαγάπητη από όλους μας.
Τον κ. Χρυσοχόου, Μαθηματικό, που ήταν ειλικρινής και παραδεχόταν τά λάθη του. Στην τελευταία τάξη μού είχε 12 στά μαθηματικά καί στίς γραπτές εξετάσεις τού εξαμήνου τού έγραψα για 20. Όταν τόν ρώτησα, γιατί μού είχε 12, στά προφορικά, ενώπιον όλης τής τάξης, μού απάντησε, ‘’συγγνώμη σέ αδίκησα’’.
Τόν κ. Ροβίθη, έναν γραφικό φυσιογνώστη, πού μόλις έμπαινε στήν τάξη, χαστούκιζε κάθε μέρα , αυτούς πού καθόταν στά πρώτα θρανία.
Τούς κ.κ. Αθανασόπουλο, Τσιβίκη,Σαμολαδά,Καζαμία, Θεολόγους.
Τούς κ.κ. Μισόπουλο Αριστοτέλη, Γαζή Κ, Πατέλη Θεόφιλο, Παπία Δ, Μαθηματικούς.
Την κ. Πετκούση, Φυσιογνώστρια, την θυμάμαι με συγκίνηση , γιατί, μάς παρακάλεσε νά μαζέψουμε από τα βουνά της παλιάς Χρυσαυγής( Σαρίαρ) πικραγγουριές, για καρκινοπαθή δικό της.
Τις κ. κ. Παπουνά Έλλη,Σιπιτάνου,Βασιλοπούλου,Πίτλιαγκα,Τέντζου, Φιλολόγους.
Την κ. Τοκατλίδου , Γαλλικών , με ευρύτητα πνεύματος για την εποχή εκείνη(1956) και μετέπειτα Δασκάλα Γαλλικών στο Α.Π.Θ.
Είδα, στο αρχοντικό σπίτι τής σεβαστής κ.Ρούλας Γεωργιάδη του Θεοδώρου, μια φωτογραφία ένος νέου 27 ετών, που γεννήθηκε στο Λαγκαδά το 1865 , και έμαθε τά πρώτα γράμματα στήν καρδιά της Μικράς Ελβετίας, στο σχολείο, της μειονότητας, διπλα στό σπίτι του και τήν Άγια Παρασκευή.
Τόν γνωστό, [ άγνωστο], Καθηγητή ΔΡ Φιλολογίας, ΗΛΙΑ Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ,πρωτότοκο γιό του Δημητρίου Γεωργιάδη , γεωργού και κτηνοτρόφου , που είχε και άλλους τέσσερους αδελφούς, τόν Αθανάσιο, τον Φώτιο, τον Θεόδωρο και τόν Χρήστο.
Ρομαντικός, και ονειροπόλος,δραστήριος, ανήσυχο πνεύμα, που
οραματίζεται να απελευθερώση , την πατρίδα του , και την
Μακεδονική γή, μέσω της παιδείας του πολιτισμού και της γνώσης .
Ιδρύει την Φιλοπρόοδο Αδελφότητα το 1892 με σκοπούς μορφωτικούς και εθνικούς.
Πρωτοστατεί στην ανέγερση, του πρώτου διδακτηρίου , του Λαγκαδά.
Τρέχει, οργανώνει, διδάσκει, πρωτοστατεί σε όλα.
Οι τούρκοι , δέν βλέπουν με καλό μάτι, αυτήν του , τήν δραστηριότητα, και διαλύουν την αδελφότητα, φυλακίζοντας τούς πρωτοστάτες, και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλοπροόδου,
Δημήτριο Κωνσταντήλα. Πρόεδρο.
Νικόλαο Βενιώτη. Αντιπρόεδρο.
Ηλία Γεωργιάδη. Γραμματέα.
Γεώργιο Δήμου. Ταμία.
Θεόδωρο Καραγιάννη. Σύμβουλο.
Νικόλαο Δεμερτζή. Σύμβουλο.
Αθανάσιο Ηλιάδη. Σύμβουλο.
Δημήτριο Γεωργίου. Σύμβουλo.
Το 1904 ήταν το τελευταίο έτος δράσης της αδελφότητος μετά από μια δωδεκαετία δραστηριότητας.
Ο Μακεδονικός Αγώνας έχει ήδη αρχίσει. Μόλις αποφυλακίζονται αναλαμβάνουν , την ίδρυση άλλου Συλλόγου με τήν επωνυμία ‘’ Αναγέννηση’’ το 1904.
Σκοπός της ‘’Αναγέννησης’’ ,ήταν φαινομενικά, η προστασία τών φτωχών Χριστιανών, και Μωαμεθανών, στήν ουσία, όμως ήταν Οργάνωση , για ενίσχυση του Μακεδονικού Αγώνα.
΄Ο Ηλίας Γεωργιάδης υπήρξε μιά δυναμική, πληθωρική, φωτεινή , προσωπικότητα πού σημάδεψε , τήν ιστορία ,του Λαγκαδά, με την διδαχή του, ως καθηγητής, με την αρθρογραφία του στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1910 και μετά, και με την εθνική του δράση.
‘Ο Ηλίας Γεωργιάδης επηρεασμένος από την Ελληνική παιδεία και σχετιζόμενος με ανθρώπους του πνεύματος ήταν απλώς λάτρης τών πολιτικών αρχών τού Βενιζέλου.
Τελικά η , ειρωνία τής τύχης δημιούργησε τό παράδοξο αμάρτημα.
Η τοπική… Βενιζελική…. παράταξη, γιά νά εκδικηθεί … τά …. βασιλόφρονα,… αδέλφια ….. τού Ηλία Γεωργιάδη, επεδίωξε… και πέτυχε….. την απομάκρυνσή του…. από … τήν γενέτειρα του……
Ο Φώτης Γεωργιάδης φιλόλογος γιός τού Ηλία Γεωργιάδη , αναφέρει, σε σχετική συζήτηση, ρώτησα τον πατέρα μου ,γιατί δεν συμβιβάζεται πολιτικά με τα βασιλικά αδέλφια του.
Η απάντηση δόθηκε ήρεμα (παραδόξως} σέ άπταιστη καθαρεύουσα. ΄’παιδί μου ,, πώ ς ήτο δυνατόν εγώ ο γαλουχηθείς επί σειρά ετών με την κλασικήν παιδείαν και διδάξας τόν επιτάφιον τού Περικλέους είς χιλιάδας Ελληνοπαίδων πώς είναι επιτρεπτόν, νά μεταβάλλω τάς πολιτικάς μου πεποιθήσεις , συμβιβαζόμενος μέ τήν αμάθειαν καί τόν φανατισμόν.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήτο ο κατ’ εξοχήν πολιτικός, όστις ησχολήθη μέ το έργο του Θουκιδίδου και επηρεασθείς τά μέγιστα είς τήν συγκρότησιν τών πολιτικών του αρχών.
Είναι αδιανόητον να μεταβάλω τό πολιτικόν μου πιστεύω.΄’
Η σταράτη αυτή απάντηση είχε την συνέπεια να ασχοληθώ με το αριστούργημα αυτό τόν επιτάφιο τού Περικλή, γράφει στό βιογραφικό του ο γιός του, καθηγητής φιλολογίας Φώτης Γεωργιάδης
ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ, της μετάθεσής του στο Σουφλί, αλλά ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ πήρε τον δρόμο , με την οικογένεια του γιά τά νέα απελευθερωμένα εδάφη.
Το Σουφλί και η Αλεξανδρούπολη ήταν το επισφράγισμα τής δημιουργικής πορείας του , γιατί είχε τήν συμπαράσταση κυρίως τού ισχυρού προσφυγικού στοιχείου.
Στή συνέχεια μετατέθηκε στο Κιλκίς-άλλη πρωτεύουσα νομού μέ προσφυγικό πληθυσμό, προαχθείς σέ Γυμνασιάρχη.
Το 1930 υπέβαλε την παραίτησή του , από την ενεργό υπηρεσια , και επέστρεψε στήν προσφιλή του πατρίδα τόν Λαγκαδά, δίχως νά καταθέσει τά όπλα του.
Από τήν θέση τού προέδρου τής Σχολικής Εφορείας τού Γυμνασίου μας προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες.
Φρόντισε γιά την επάνδρωση τού Γυμνασίου μέ ικανό εκπαιδευτικό προσωπικό και εξόπλισε μέ ότι ήταν απαραίτητο γιά τήν ικανοποιητική λειτουργεία του.
Οι παλιοί φίλοι και συμφοιτητές, καθηγητές, από τον καιρό, τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, συνέχιζαν τίς επαφές μαζί του,έστελναν της επιστημονικές τους εργασιες, γιά εμπλουτισμό της Γυμνασιακής βιβλιοθήκης και επισκεπτόταν πότε πότε τόν Λαγκαδά φιλοξενούμενοι στήν τριώροφη κατοικία τών αδελφών του.
Προσπαθούσε νά πείσει τής Δημοτικές αρχές νά αναλάβουν τήν αξιοποίηση τών Ιαματικών πηγών του Λαγκαδά και της λίμνης , γεγονός που θα προκαλούσε την οικονομική και πολιτιστική άνθηση του τόπου.
Η διορατικότητά του ήταν εκπληκτική . Η εξωεκπαιδευτική δράση τού Ηλία Γεωργιάδη περατώθηκε το 1940 οπότε άρχισε η επάρατη Γερμανική κατοχή.
Τό 1956 ήρεμα και ανώδυνα φτερούγισε πρός τούς ουρανούς.
Μιά Λαγκαδιανή σπίθα, κάτω από το τούρκικο γιαταγάνι, παρώτρυνε , τούς συμπατριώτες του να αγαπήσουν τά γράμματα καί τήν πρόοδο. ‘Ο Δήμος Λαγκαδά, τόν τίμησε με ειδικό ψήφισμα για τήν προσφορά του, και έδωσε το όνομάτου σέ οδό διπλα στο 20 Δημοτικό, απέναντι από το Γυμνάσιο .
Πέθανε σε ηλικία περίπου 100 ετών το 1956 , ίσως και παραπανω όπως μου είπε η κ. Ρουλα Γεωργιαδη , κόρη του αδελφου του Θεοδώρου, (όταν τόν ρωτουσαν, δέν έλεγε τά χρόνια του ). Νηφάλιος, στα βαθιά γεράματά του, έφυγε δικαιομένος αθόρυβα.
Δέν ανεφέρθη κανένας στο έργο του, ούτε παρέστη κανενας,εκπρόσωπος της πολιτείας, και της εκπαίδευσης, να τον συνοδεύση, στήν τελευταία του κατοικία, όπως με πληροφόρησε η κ. Ρούλα Γεωργιαδη.
Μά καί εμείς σήμερα 17-12-2017 που παραστήκαμε στο χρυσό Ιωβηλαίο των 100 χρονών του σχολειου του, και σχολειου μας, κάναμε τό ίδιο λάθος, δεν αναφέρθηκε σχεδόν κανείς στά γραπτά του, (εκτός του Αθ. Φυλακη εκδοτη του βιβλιου, Η Ιστορία του σχολείου μας, 100 χρονιά από την ίδρυσή του) και [ γραπτής αναφοράς τού Χρήστου Φυλάκη ,Τρύφωνα Τσομπάνη, Νίκου Αζμάνη] για τον μεγαλύτερο, πνευματικό άνθρωπο τού Λαγκαδά, πού το σπίτι του ,υπάρχει ακόμη , στήν Μικρά Ελβετία, τόν Ιδρυτή τού Γυμνασίου Λαγκαδά, καθηγητή ΔΡ. ΗΛΙΑ Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.
Δέν σκεπάσαμε έστω καί νοερά τόν τάφο του μέ τήν Ελληνική Σημαία. Δέν τόν τιμήσαμε μέ ένα Δάφνινο στεφάνι όπως θά ήθελε, και εκείνος, και όπως αρκούνται , όλοι οι Ιδεολόγοι αγωνιστές αυτού τού τόπου.
Προσωπικά νοιώθω , τυχερός, όταν θυμάμαι, 14 ετών, πήγαινα στήν Γιαγιά μου και τόν συναντούσα στό δρόμο δίπλα από την, Άγία Παρασκευή έναν σεβάσμιο γέροντα μέ τά στρογγυλά γυαλιά του, και το μαύρο μπαστούνι, πού τόν χαιρετούσα με πολύ σεβασμό, γιατί η μάνα μου , μού είπε, αυτός ο παππούς έκτισε το Γυμνάσιο πού πηγαίνεις.
Η Μικρά Ελβετία ήταν, η καρδιά τής Ελληνικής μειονότητας, μέ μερικά μικρομάγαζα καί αρκετούς καφενέδες, όπου οι κάτοικοι, γεωργοί, και ψαράδες ,της Λίμνης, με την βοήθεια της λατέρνας, και του ούζου, ξεχνούσαν τα ντέρτια τους.
Ο Ηλίας Γεωργιάδης, πρωτότοκος γιός, του Δημήτρη Γεωργιάδη ,αφού τελείωσε επιτυχώς το σχολειό της κοινότητας, παρακάλεσε τόν πατέρα του νά τόν στείλει, στο μοναδικό Ελληνικό Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης,(υπάρχει ακόμη σήμερα, αναπαλαιωμένο στήν Εγνατία οδό , δεξιά 200 μέτρα πρίν τήν Καμάρα.
Τελείωσε τό μοναδικό Γυμνάσιο τής Θεσσαλονίκης,καί τό εσκασε από την τουρκοκρατούμενη, ακόμη , Μακεδονία , και έφθασε στήν Αθήνα.
Σπούδασε, στο Παν/μιο τής Αθήνας,με καθηγητές τόν Θεμιστοκλή Σοφούλη, τόν μεγάλο ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο , έψελνε στόν ‘Αγιο Ελισαίο, στό Μοναστηράκι, μαζί μέ τόν συμφοιτήτη του Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ,του οποίου η φτώχεια αποκαλύπτονταν, από τό σχοινάκι πού κρατούσε, τό παντελόνι του. Αυτή η φτώχια τόν ανάγκασε να εγκαλείψει τίς σπουδές του και να αφοσειωθεί στήν λογοτεχνία όπου καί διέπρεψε.
‘Ο Ηλίας Γεωργιάδης πήρε το πτυχίο τού προλύτη(bartselor) και μπορούσε να διδάξει, μόνο σέ ημιγυμνάσια. Διορίζεται από τό Πατριαρχείο, Σχολάρχης στήν Θεοδοσιούπολη τού Ερζερούμ πού βρισκόταν στούς πρόποδες τού Αραράτ, κοντά στις πηγές τού Ευφράτη και στο Α’ι’δίνιο, ανατολικά τής Εφέσου, σε Ελληνικά ημιγυμνάσια, και μετά τέσσερα χρόνια, επιστρέφει στήν Αθήνα, επαναλαμβάνει, τις πτυχιακές εξετάσεις επιτυχώς ,καί ανακηρύσσεται Διδάκτορας Φιλολογίας .
Διορίζεται στό Δομοκό, και στή Μακρινίτσα Βόλου , βόρεια οριοθετημένα σύνορα τότε τής Ελλάδας. Στις ( 26-10- 1912) η Θεσσαλονίκη Απελευθερώνεται από τους Τούρκους .
Τό 1913 πάτησε, ο Ηλίας Γεωργιάδης, το πόδι του στό πάτριο έδαφος βαθύτατα συγκινημένος, και αμέσως άρχισε, τις ενέργειες γιά τήν ίδρυση τού Ημιγυμνασίου Λαγκαδά.
Από εδώ και πέρα αρχίζει, ο δεύτερος αγώνας του , φίλος και υποστηρικτής του εθνάρχου ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ζήτησε, ένα και μόνο ρουσφέτι , να εγκρίνει, τήν ίδρυση τού Ημιγυμνασίου στό Λαγκαδά, πράγμα πού έγινε αμέσως.
Το 1914 υπογράφηκε το διάταγμα τής ίδρυσης, και άρχισε τό δράμα ,του ιδρυτού του Γυμνασίου μας, να παρακαλά από πόρτα σέ πόρτα τούς γονείς, νά εγγράφουν τά παιδιά τους στό Ημιγυμνάσιο , γιά νά γευθούν τά αγαθά τής παιδείας.
Δέν είχα τήν τύχη, να διαβάσω τόσα χρόνια τήν Βιογραφία τού Ιδρυτού του Γυμνασίου μας.
Γνώριζα, και τιμούσα , την Αρχοντική οικογένεια , Γεωργιάδη και είχα, άριστες , φιλικές σχέσεις, διαισθανόμουν ,πάντα , την ευγένεια καί τήν αρχοντιά τους καί πάντα τήν σεβόμουν.
Σήμερα, πού διάβασα ,τήν ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ τού ΔΡ. Ηλία Γεωργιάδη, γραμμένη από τόν γιό του Φώτιο Γεωργιάδη καθηγητή φιλολογίας επαληθεύθηκαν, αυτά πού πίστευα, και έγραψα πρίν διαβάσω τήν βιογραφία τού Ιδρυτού τού Γυμνασίου μας.
Θεώρησα, ελάχιστο φόρο τιμής, νά γράψω αρκετά γιά την Βιογραφία του, γιατί καί ο αγώνας καί η μνήμη τού ιδρυτή τού Γυμνασίου μας ,πρέπει νά μείνει στίς ψυχές μας ,αφού δέν είχαμε τήν τύχη νά τόν ζήσουμε και να τόν γνωρίσουμε, όπως τούς καθηγητές μας και τούς συμμαθητές μας , πού τόσα όλοι μάς θυμίζουν.
‘Ο καθηγητής Ηλίας Γεωργιάδης ήταν μόνο στά ακούσματά μας ώς ιδρυτής του Γυμνασίου μας , καί πόσοι άραγε τόν ξέρουν, και πόσοι άραγε διάβασαν και θά διαβάσουν τήν βιογραφία, τής φωτεινής αυτής, προσωπικότη τας , ώστε τώρα, μετά από εκατό χρονιά νά αφουγκραστούν, τήν αγωνία, και τό πάθος τής ψυχής του, νά συγκινήσει , τους πατριώτες του , νά στείλουν τά παιδιά τους στό Γυμνάσιο.
‘Αλλωστε τήν πρώτη χρονιά μόνο λίγα παιδιά, οκτώ, αγόρια, φοίτησαν στο Ημιγυμνάσιο πού τό λειτούργησε στό σπίτι του, στήν Μικρά Ελβετία, δίπλα στήν Αγία Παρασκευή.
Μέχρι και σήμερα λέμε αρκετοί Λαγκαδιανοί Μικροελβετοί, εχω ένα παιδί και ένα κορίτς, γιατί τα κορίτσια αρκετά χρονιά μετά , άρχισαν να τα στελνουν, στο σχολειό, το Γυμνάσιο ,το Πανεπιστήμιο.Με τήν ανταλλαγή τών πληθυσμών άρχισαν νά φοιτούν περισσότερα παιδιά στό Γυμνάσιο.
Σύμφωνα μέ επίσημα στοιχεία, οι πρόσφυγες, πού εγκαταστάθηκαν στήν Ελλάδα 1920-1924 ήταν εγγράματοι σέ ποσοστά 62,24 γιά τούς άνδρες και 40,26 γιά τίς γυναίκες , όταν τά ποσοστά που αφορούν τήν Ελλάδα γιά τό 1920, ήταν 56,19, γιά τούς άνδρες και 27,38 γιά τίς γυναίκες. ‘Ετσι στό σχολικό έτος 1936-1937 έφθασαν οι μαθητές 170. (119 αγόρια και51 κορίτσια) εγγεγραμμένοι στό μαθητολόγιο, τού Γυμνασίου Λαγκαδά.[Στοιχεία από το βιβλίο τού Αθ. Φυλάκη, η Ιστορία τού σχολείου μας.] Τό 1929, τό Ημιγυμνάσιο αναβαθμίζεται σε εξατάξιο μέ πάνω από εκατό μαθητές και έτσι εγκαινιάζεται πανηγυρικά η ολοκληρωμένη λειτουργία του.
Στίς αίθουσές του , γεννιούνται από τό 1915 τά όνειρα τών νέων ανθρώπων , μέσα σέ ένα απρόσφορο , γιά μεγάλα πετάγματα ορίζοντα.
Αγαπητοί συμμαθητές τών 100 χρόνων , τα χρόνια μας πέρασαν και εμείς φορτώσαμε, όλοι τούς εαυτούς μας μέ μνήμες και αναμνήσεις από τήν ζωή και τήν δράση του ο καθένας.
Ξεχάσαμε όμως όλοι , μέσα στόν ενθουσιασμό μας, ένα άλλο νέο μέ τό δικό του όραμα, νά κάνει τήν φωλιά , πού θά πετούσαμε, καί νά μάς μάθει, νά πετάμε, τον Ιδρυτή του Γυμνασίου μας Δρ φιλολογίας Ηλία Δ. Γεωργιάδη.
Πολλοί δέν ξέρουν ,ούτε ποιός ήταν, ούτε άν είχε τόσο μεγάλο όραμα, πού θά είχε μερτικό, καί ο καθένας μας. ‘ Ο ιδρυτής τού Γυμνασίου μας Ηλίας Δ. Γεωργιάδης ένας Ευπατρίδης μέ όραμα, γιά τόν τόπο του, και τήν παιδεία ΄άφού ίδρυσε τό Γυμνάσιό μας , πήγαινε από σπίτι σέ σπίτι και παρακαλούσε τούς πατριώτες του , νά στείλουν τά παιδιά τους στό Γυμνάσιο, γιά νά γευθούν τά αγαθά τής παιδείας.
ΣΕΒΑΣΤΕ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΤΩΝ 100 ΧΡΟΝΩΝ ,ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΚΑΙ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕ ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.
Εκεί, πού αισθανθήκαμε τήν χαρά και τή ν θλίψη τής εφηβείας μας , και τά πρώτα ερωτικά σκιρτήματα .
Εκεί, πού αναλώσαμε τά πιό ωραία χρόνια τής ζωής τά παιδικά και εφηβικά χρόνια.
Εκεί, αναζητούμε τόν εαυτό μας.
ΕΚΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΣΑΣ ,
ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΣΑΣ. [ΠΡΟΤΟΜΗ]
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
Στό χρυσό Ιωβηλαίο τού Γυμνασίου μας , πού εορτάστηκε στις 17-12-2017 στον Λαγκαδά , ήλθαν από χιλιάδες μίλια μακριά, από όλο τόν κόσμο , αλλά και όλη τήν Ελλάδα οι μαθητές του , γιά νά τιμήσουν, το Γυμνάσιο σας και Γυμνάσιο μας, εκεί που ξύπνησε το πνεύμα και η ψύχη μας, και που ανοίξαμε τα φτερά μας και πετάξαμε μόνοι μας.
Τό Γυμνάσιό μας ήταν πού στέγασε τά πιό ωραία συναισθήματα, και δικαίως ,σήμερα γίνεται σημείο αναφοράς αγάπης , και μνημοσύνης , με αυτό εδώ το βιβλίο για τα 100 χρόνια, καί γιά τόν Ιδρυτή του, καθηγητή ΔΡ. ΗΛΙΑ Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.
ΝΙΚΟΣ Κ. ΑΖΜΑΝΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ
τ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ
