ΥΠ' ΟΨΙΝ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΕ ΤΑ ΑΛΥΣΟΠΡΙΟΝΑ...
1. Τα κλαδέματα δεν πρέπει να γίνονται ποτέ εκτός εποχής (τέλος φθινοπώρου, αρχή άνοιξης).
2. Όλες οι δεντροκομικές πρακτικές ορίζουν ότι ποτέ δεν κλαδεύεται πάνω από το 15% της κόμης του δέντρου (ακόμη και στα παραγωγικά είδη). Οτιδήποτε άλλο καταπονεί το δέντρο και μειώνει το προσδόκιμο ζωής του, ενώ μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε οριστική ξήρανση. Φυσικά, ακόμη πιο επιζήμια είναι η πρακτική του «βαθέος κλαδέματος», που έχει γίνει επιδημία τα τελευταία χρόνια.
3. Σε μια εποχή που θερίζει το μεταγχρωματικό έλκος του πλατάνου, κάθε επέμβαση σε πλατάνια θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική και να γίνεται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο (π.χ. αφαίρεση κλάδου που φέρει ασθένεια ή ενέχει επικινδυνότητα).
4. Κάθε δέντρο αποτελεί ξεχωριστό ζωντανό οργανισμό και η παροχή φροντίδας πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα. Η απόφαση για την κλάδευση ολόκληρης δεντροστοιχίας δεν στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα.
5. Πρέπει να αποφεύγεται η κοπή μεγάλων κλάδων, εκτός αν το επιβάλλουν εξαιρετικές συνθήκες (π.χ. σπάσιμο, ασθένεια, επαφή με καλώδια), διότι οι μεγάλης διαμέτρου τομές διευκολύνουν την είσοδο των μικροοργανισμών που προκαλούν τις ασθένειες.
6. Μετά από την κοπή κλάδου, το δέντρο ανταποκρίνεται με τη δημιουργία πολλών νέων βλαστών, οι οποίοι όμως δεν εκφύονται φυσιολογικά, ως συνέχεια της δομής του δέντρου, αλλά από «μάτια» που βρίσκονται σε κορμό και κλαδιά. Αυτοί οι νέοι κλάδοι έχουν ασθενέστερη πρόσφυση από τους παλαιότερους, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο κίνδυνο θραύσης ή πτώσης, πράγμα το οποίο εγκυμονεί κινδύνους σωματικών βλαβών για τους περαστικούς και αγωγών κατά των Δήμων.
7. Είναι απαραίτητη η απολύμανση των εργαλείων από δέντρο σε δέντρο, όπως και η εφαρμογή επουλωτικής πάστας στις τομές.
8. Αν και η κλάδευση είναι απαραίτητη στα παραγωγικά δέντρα για την βελτίωση των καρπών, στα αστικά δέντρα τα ζητούμενα είναι διαφορετικά, όπως η παραγωγή οξυγόνου και σκιάς, η θερμορρύθμιση και η αισθητική αναβάθμιση. Εννοείται πως η συρρίκνωση της κόμης ενός αστικού δέντρου είναι από περιττή έως επιζήμια, καθώς μειώνει το επιζητούμενο αποτέλεσμα.
9. Ιδιαίτερα σε πόλεις με πυκνή δόμηση, στόχος πρέπει να είναι η αύξηση της κόμης των δέντρων, ώστε να σκιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις δομημένες επιφάνειες και να μειώνουν το φαινόμενο θερμικής νησίδας, και όχι η μείωσή της.
10. Σε όλη την Ευρώπη οι Δήμοι προβαίνουν σε εντατικές δεντροφυτεύσεις και προγράμματα πρασίνου για την αποσόβηση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Οι σχετικοί πόροι των Δήμων θα έπρεπε να επενδύονται σε προγράμματα αύξησης της δεντροκάλυψης της πόλης τους, και όχι σε πρακτικές που μειώνουν τη φυλλική επιφάνεια που ήδη υπάρχει.
11. Από τα αποτελέσματα αποδεικνύεται ότι, τόσο τα συνεργεία των Δήμων, όσο και οι ιδιώτες εργολήπτες κλαδεμάτων δεν εφαρμόζουν τις ενδεδειγμένες δεντροκομικές πρακτικές. Η μη-ορθή πρακτική κλαδέματος υπό μια έννοια είναι παράνομη, διότι προκαλεί φθορά δημόσιας και ξένης περιουσίας, και πιο συγκεκριμένα:
- Μείωση σκιάς και θερμορύθμισης.
- Μείωση του προσδόκιμου ζωής της δενδροστοιχίας.
- Έκθεση των δέντρων σε κίνδυνο μόλυνσης και ξήρανσης.
- Αύξηση του κόστους κλιματισμού στα γειτονικά κτίρια.
- Μείωση της κίνησης στα καταστήματα της περιοχής λόγω θερμικής καταπόνησης των περαστικών.
- Μείωση της αισθητικής και συνεπώς και εμπορικής αξίας των παρακείμενων ακινήτων.
- Πιθανό κίνδυνο από πτώση κλαδιών στο μέλλον.
(Ομάδα γεωπόνων του «Cut it Right» - FB)

Και εν μέσω ολοένα και πιο συχνών καλοκαιρινών καυσώνων, που πιάνουν πλέον 45άρια, συνεχίζονται ανεμπόδιστα τα «εγκλήματα κατά του πρασίνου» (πλέον «εγκλήματα κατά της ζωής»), πανελλαδικά και τοπικά... Πριν από 2-3 χρόνια ο Δήμος έκοψε όλα τα δέντρα που βρίσκονταν περιμετρικά του ερειπωμένου Μύλου Γεωργιάδη, δίπλα στον τοίχο της περίφραξης, τα οποία όχι μόνο ήταν μια εστία πρασίνου και δεν ενοχλούσαν πουθενά, αλλά έκρυβαν και το αντιαισθητική θέαμα... Φέτος είδα με ικανοποίηση ότι άρχισαν να ξαναφυτρώνουν, αλλά η χαρά μου δεν κράτησε για πολύ: διαπίστωσα ότι δυστυχώς οι ταλιμπάν με τα αλυσοπρίονα ξεκίνησαν νέα επιχείρηση ξεπαστρέματός τους, φυσικά, ως συνήθως, χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τους κατοίκους - τους οποίους ακούω συνεχώς... να διαμαρτύρονται για την ανυπόφορη πια ζέστη!!!... Ο γεμάτος ξερά χόρτα κι επικίνδυνος για πυρκαγιά κεντρικός χώρος, παραμένει ακαθάριστος...

Κι ενώ Δήμος και πολίτες κάνουν τα πάντα για να γίνουμε μια κανονική τερατούπολη (αποψίλωση, θηριώδεις οικοδομές, αύξηση των αυτοκινήτων, κ.ά.), παράλληλα συνεχίζεται από τον Δήμο η παραδοσιακή πρακτική του ασβεστώματος του κρασπέδου των πεζοδρομίων (κι αυτό ένα βιαστικό πασάλειμμα πλέον)!!!... Και όπως το συνηθίζω πλέον, δυστυχώς δεν μπορώ παρά μόνο να αναφωνήσω για άλλη μια φορά το σαιξπηρικό: «η Κόλαση άδεια, όλοι οι δαίμονες είναι εδώ»!!!...

Μέσα Μαϊου, τα μεταναστευτικά πουλιά έχουν έρθει, εδώ κι αρκετές εβδομάδες, κι ακόμη δεν άκουσα φέτος το συγκλονιστικό κελάηδημα του αηδονιού...
Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει είναι η δυσαναλογία ανάμεσα στο μικρό, εύθραυστο πουλάκι και τη δυνατή, σοπράνο φωνή του... Ύστερα είναι η ποικιλία των ήχων. Ένας κρυστάλλινος καταρράκτης από staccato τρίλιες, από περίτεχνους αυτοσχεδιασμούς που θα ζήλευαν ακόμη και οι μεγαλύτεροι σολίστες πνευστών της τζαζ... Όταν κελαηδάει ένα αηδόνι, ειδικά τη νύχτα, έχεις την εντύπωση ότι ακόμη κι ο χρόνος σταματάει, ότι κρατάει την ανάσα του για να το ακούσει...
Ένα μικρό θαύμα της Φύσης, που χάνεται κι αυτό σιγά-σιγά από τη ζωή μας. Παλιά το είχαμε μέσα στις αυλές μας, τώρα, η οικιστική επέκταση, η συρρίκνωση του πρασίνου, το διώχνουν διαρκώς προς τις παρυφές των κατοικημένων περιοχών. Κάποιες σπάνιες φορές, τυχαίνει να έρθει κάποιο για λίγο, χώνεται σε κάποια συστάδα κι εξαπολύει το ιλιγγιώδες αποσβολωτικό σόλο του, σαν αποχαιρετιστήριο ρεσιτάλ ενός κόσμου που χάνεται...

Δυστυχώς, η ανεξήγητη κι εγκληματική πανελλαδική αποψίλωση συνεχίζεται ασταμάτητα, εν μέσω μιας εξ ίσου ανεξήγητης γενικής αδιαφορίας (όπως πληροφορούμαι συνεχώς από φυσιολάτρες φίλους και ομάδες του FB)... Τελευταίο (δυστυχώς καθώς φαίνεται μόνο χρονολογικά) θύμα της εδώ στον Λαγκαδά ήταν η πυκνή δεντροστοιχία που υπήρχε κατά μήκος της περίφραξης του φυτωρίου του Δασαρχείου, επί της οδού Λουτρών... Από τα δεκάδες δέντρα και θαμνώδη που υπήρχαν εδώ και δεκαετίες, απέμειναν μόνο 3-4 (κι αυτά δεν ξέρω για πόσο ακόμη)...

Επίσης, διαπιστώνω ότι συνεχείς και δίχως συνέπειες είναι οι καταστροφικές παρεμβάσεις από ιδιώτες σε δέντρα που βρίσκονται σε δημοτικούς χώρους… Μνημείο ματαιοδοξίας είναι η κοπή ενός δέντρου δεκαετιών που έγινε από τοπικό μεγιστάνα, για να μην κρύβει τη θέα της φαραωνικής οικοδομής που χτίζει παραδίπλα!!!... Τελικά, συγχαρητήρια σε όλους, εκλεγμένους και απλούς πολίτες, με αυτά και με τ’ άλλα καταφέραμε να μετατρέψουμε τον γραφικό παλιό Λαγκαδά σε απωθητικό και αβίωτο παλιοΛαγκαδά!!!... «Η Κόλαση άδεια. Όλοι οι δαίμονες είναι εδώ», (Σαίξπηρ)!!!... Πάντα τέτοια!!!...
(Η φωτό είναι από το παλιό πάρκο με το εμβληματικό σαλόνι από κατάλληλα διαμορφωμένα λιγούστρα...)

Σε προηγούμενο κείμενο μου, όπου αναφέρθηκα στο γενικό ρεσάλτο συμφερόντων που γίνεται από τον «κυρίαρχο λαό», στις χαμηλές και στις υψηλές θέσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ξέχασα να αναφερθώ και σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις, οι οποίες δείχνουν ότι πολύ συχνά το «όνειρο» κάποιων λίγων «δημοσίων αρχόντων» μπορεί να γίνει ο εφιάλτης των πολλών, αποδεικνύοντας έτσι πόσο δίκιο έχει ο Καρλ Κράους όταν γράφει, «Δημοκρατία είναι η ευκαιρία να γίνεις σκλάβος του καθενός»…

 
Πριν από χρόνια έκανα μια συζήτηση με γεωπόνο του Δήμου για την εντεινόμενη αποψίλωση της πόλης, και κάποια στιγμή τον άκουσα έκπληκτος να λέει πώς μέσα στα σχέδιά του ήταν η ανάπλαση του μνημείου Ράμνιαλη, στην είσοδο του Λαγκαδά!!! Σκεφτόταν, λέει να ξεπατώσει τις πανέμορφες λαγκεστρέμιες και να βάλει φοίνικες!!! Η σκέψη ότι ο χώρος είναι μια χαρά όπως είναι και ότι δεν χρειάζεται «ανάπλαση» δεν φαινόταν να περνάει από το μυαλό του, το οποίο, προφανώς επηρεασμένο από τη γενικότερη μόδα με τους φοίνικες (βλέπε Αθήνα, πρόταση ανάπλασης Αριστοτέλους, στη Θεσ/νίκη, κλπ) ανησυχούσε μπας και ο Λαγκαδάς υστερήσει και φανεί ντεμοντέ (λες και το πράσινο γενικώς είναι θέμα μόδας)!!! Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, το «όνειρό» του δεν πραγματοποιήθηκε!!!...
Σε μια άλλη συζήτηση με επίδοξο αντιδήμαρχο, πληροφορήθηκα έκπληκτος ότι δικό του όνειρο ήταν να κόψει τη συστάδα ακακιών πίσω από το Μπίλλειο, που ξεκινάει από το γήπεδο του τένις και φτάνει μέχρι το παλιό εργοστάσιο κονσερβοποιίας και να τις αντικαταστήσει με αμερικανικές δρύες!!! Δηλαδή, να αφαιρεθεί ένας έτοιμος πνεύμονας πρασίνου δεκαετιών (από τους ελάχιστους που απέμειναν στην ταλαίπωρη πόλη), και να αντικατασταθεί από δρύες, οι οποίες θα κάνουν δεκαετίες για να μεγαλώσουν (όσες τελικά καταφέρουν να επιβιώσουν και να μεγαλώσουν). Όταν τον ρώτησα για ποιο λόγο να γίνει αυτό, η απάντησή του ήταν το (για εκείνον) πολύ απλό και φυσιολογικό ότι κάπου το είχε δει και του είχε αρέσει!!! Ευτυχώς που στις επόμενες εκλογές δεν εξελέγη, αλλά φυσικά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, αν συνεχίσει να ασχολείται με τα κοινά, κάποια στιγμή να εκλεγεί και να πραγματοποιήσει επιτέλους το «όνειρό» του !!!...

Κι εδώ, με την ευκαιρία να θίξω και το θέμα κάποιων ειδών δέντρων που παλιά ευημερούσαν, και τώρα κοντεύουν να εξαφανιστούν από την πόλη, λόγω της μανίας αντικατάστασής τους από διάφορα εισαγόμενα είδη (μανόλιες, κλπ). Αυτά είναι η κλασική ακακία, η αραβική ακακία, και η δενδρομολόχα. Ειδικά η τελευταία, η οποία παλιά κυριαρχούσε στο κέντρο και στην οδό Λουτρών, είναι ιδανική επειδή δεν γίνεται ψηλή (οπότε δεν χρειάζεται και κλαδέματα) κι έχει όλο το καλοκαίρι πανέμορφα λευκά ή μωβ άνθη… Αλλά είπαμε, ποιος έχασε τη λογική για να τη βρουν ειδικά οι Νεοέλληνες;!!!...
Ο γνωστός «τρελός του χωριού»

Προσωπικά μέχρι πρόσφατα ήμουν υπέρ της άποψης ότι όπως γενικώς η κάθε είδους κόπρος δεν χρειάζεται ιδιαίτερη analυση, το ίδιο ισχύει και για την κόπρο της πολιτικής (εθνική και τοπική). Μου αρκούσαν ως υλικό θλιβερής επιβεβαίωσης οι χοντρές καταγγελίες και τα ηχηρά σκάνδαλα, οι περιπτώσεις που έφταναν στα δικαστήρια. Ωστόσο, πρόσφατα διαπίστωσα ότι έκανα λάθος, ότι τελικά η analυση χρειάζεται, αλλά μόνο για να επιβεβαιωθεί ότι ο ελληνικός βόθρος δεν έχει πάτο!!!…

Τις προάλλες, στην πρασιά που είναι μπροστά στα θλιβερά αποκαϊδια της οικίας Γεωργιάδη, είδα με απογοήτευση και οργή ότι συνεργείο του Δήμου που έκοψε τα χόρτα είχε ξεπατώσει μαζί και το τελευταίο δέντρο που είχε απομείνει, από τα τέσσερα που φυτέψαμε, πριν από 3-4 χρόνια, με έναν γείτονα, και τα οποία πότιζα τακτικά κάθε καλοκαίρι. Έψαξα κάποια λογική εξήγηση, αλλά δεν βρήκα. Η περίπτωση να μην κατάλαβαν ότι πρόκειται για δέντρο δεν ισχύει, διότι ήταν ήδη πάνω από 1,5 μέτρο και υπήρχε ακόμη το υποστηρικτικό παλούκι δίπλα, κι επί πλέον όλες τις προηγούμενες φορές που καθάρισαν την πρασιά δεν το είχαν κόψει. Θυμάμαι το σκηνικό την προηγούμενη φορά που τους είδα επ’ αυτοφώρω, πάλι εκεί, να ξεπατώνουν ένα πευκοειδές που φυτέψαμε και που είχε φτάσει ήδη σχεδόν το ένα μέτρο και φυσικά αποκλείεται να το είχαν περάσει για γρασίδι. Στις δικαιολογημένες φωνές και διαμαρτυρίες μου, αντί να ζητήσουν συγνώμη και να πουν ότι θα το αντικαθιστούσαν, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και μάλιστα άκουσα με έκπληξη έναν, με αποβλακωμένη φάτσα βατραχοειδούς, να αποκαλεί εμένα… «άξεστο» και «χωριάτη»!!! Και φυσικά δεν είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δημοτικοί οκταμηνίτες (και όχι μόνο) υπάλληλοι του Δήμου έκαναν επίδειξη ανικανότητας, οκνηρίας, και θράσους. Μεταξύ πολλών άλλων, υποθέτω ότι και οι συνεχείς μετατροπές των δέντρων σε όρθια κούτσουρα, μέσω δραστικού κλαδέματος, γίνεται για να μην τρώνε τζάμπα χρόνο και καθυστερούν οι άνθρωποι στο ραντεβού για το μεσημεριανό τσιπουράκι τους - «εις υγείαν των κορόιδων», βεβαίως, βεβαίως!!! Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η ακριβής εικόνα του δημοκρατικού πολυπόθητου «ο λαός στην εξουσία»: ασχετοσύνη, φυγοπονία, τσαπατσουλιά, ζεμανφουτισμός, εύκολες λύσεις, προσωπικά οφέλη…
Επίσης, πρόσφατα έμαθα, από άτομο που γνώρισε καλά από μέσα το θέμα, ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ' όσο φανταζόμουν, ότι πρόκειται για έναν απίστευτο κάθετο κι οριζόντιο λαβύρινθο διαφθοράς, διαπλοκής, κλπ, στον οποίο εμπλέκονται από απλοί δημότες, δημοτικοί υπάλληλοι και σύμβουλοι, μέχρι αντιδήμαρχοι, δήμαρχοι, και διευθυντές δημοτικών επιχειρήσεων. Με απογοήτευση έμαθα και για το διοικητικό παρελθόν κάποιων από την νυν εκλεγμένη διοίκηση, το οποίο αγνοούσα και γι’ αυτό την είχα υποστηρίξει προεκλογικά…

Τελικά, στην Ελλάδα αυτό είναι το περίφημο «ο λαός στην εξουσία», που εύχονται κι επιδιώκουν πολλοί, και που βρίσκει την πιο αντιπροσωπευτική του έκφραση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: μια όσο το δυνατόν ευρύτερη λαϊκή πρόσβαση στην επικρατούσα ασυδοσία και στο γενικό πλιάτσικο!!!... Όπως είπε χαρακτηριστικά και ο Θάνος Τζήμερος: «Ο Έλληνας δεν θέλει πάταξη της παρανομίας, θέλει να καλύπτονται και οι δικές του παρανομίες. Δεν θέλει πάταξη της διαφθοράς, θέλει περισσότερες ευκαιρίες για να συμμετέχει σε αυτήν» (γι’ αυτό κι ο πάνσοφος ελληνικός λαός τον τιμώρησε δεόντως, αφήνοντάς τον τρεις φορές εκτός Βουλής)!!!...
Συνοπτικά, η χώρα μοιάζει με ένα δέντρο το οποίο ροκανίζουν, με αυτοκαταστροφική λύσσα, τα 10 εκ. ανεγκέφαλα τρωκτικά που το κατοικούν!!!... «Έκαστη χώρα έχει τα δεινά της, η Ελλάς έχει τους Έλληνας», (Εμ. Ροϊδης)!!!... «Έλληνες, αεί παίδες» (απαίδευτοι, γι’ αυτό και πολυπαιδεμένοι)!!!!...
Ο γνωστός «εχθρός του λαού»

Θα συμφωνήσω ότι το οικονομικό φυσικά και είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα, αλλά ωστόσο δεν είναι το μόνο, η ποιότητα ζωής εξαρτάται και από κάποιες άλλες σημαντικές παραμέτρους, που δεν μπορούν να αποκτηθούν με χρήματα... Θα ξεκινήσω περιγράφοντας την υποβάθμιση της ζωής σε μια μικρή πόλη, όπως είναι ο Λαγκαδάς, κι εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι παρόμοια προβλήματα υπάρχουν λίγο-πολύ σε όλες τις πόλεις της χώρας...
Πρώτο κα βασικό είναι η συνεχής αποψίλωση της πόλης από το όμορφο και ζωογόνο πράσινο, τα πιο ωραία σημεία της έχουν καταστραφεί ανεξήγητα (και συχνά ανεπανόρθωτα)...

Δεύτερο είναι το γεγονός ότι σε μια πόλη ιδανική για ποδηλάτες (μικρή κι επίπεδη) χρησιμοποιούν όλοι τα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να είναι προβληματική κι επικίνδυνη η κυκλοφορία για ποδηλάτες και ηλικιωμένους πεζούς...

Τρίτον, υπάρχει πλέον κυκλοφοριακό πρόβλημα με όλες τις συνέπειες και μια απίστευτη ηχορύπανση, κυρίως από μερικούς ανεγκέφαλους με μηχανές κι αυτοκίνητα, που κάνουν συνεχώς βόλτες μαρσάροντας και σπινιάροντας ανενόχλητοι (σε μια κωμόπολη 10 χιλ. κατοίκων δεν πρέπει να υπάρχει, αν όχι Τροχαία, τουλάχιστον ένας αποσπασμένος τροχονόμος;)...

Το τέταρτο είναι η κατάληψη των πεζοδρομίων από τα διάφορα καταστήματα (καφετερίες, φαγάδικα) και η αυθαίρετη καρατόμηση των δέντρων που ενοχλούν τους ιδιοκτήτες, είτε επειδή ρίχνουν φύλλα, είτε επειδή κόβουν θέσεις...

Το πέμπτο έχει σχέση με δύο γενικότερες μόδες, η μία είναι εκείνη της νεολαίας-μαυροντυμένες κατσαρίδες, και η άλλη η συστηματική επιλογή του καταθλιπτικού γκρι για το εξωτερικό βάψιμο των οικοδομών, και τα δύο πολύ απωθητικά αισθητικά φαινόμενα...
(Στο θέμα της καθαριότητας που ήταν πρόβλημα επί σειρά ετών -σκουπίδια και μπάζα παντού- οφείλω να ομολογήσω ότι με τη νέα διοίκηση υπάρχει μια εμφανής βελτίωση)…

Αλλά φυσικά για τους περισσότερους όλα αυτά είναι απλώς δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα, που απασχολούν κάποιους λίγους «τρελούς»!!!...

Δημήτρης Χορόσκελης

Μάλλον βιαστήκαμε κάποιοι στον Λαγκαδά να χαρούμε για την εκλογή για πρώτη φορά της δίχως επιβαρυμένο δημαρχιακό παρελθόν και γυναίκας, της κας Νίκης Ανδρεάδου, με την ελπίδα ότι θα συμμάζευε επιτέλους το χάλι του Δήμου... Πέρασαν 5 μήνες από την εγκατάστασή της στο Δημαρχείο και δεν ξέρω, πέρα από την εξασφάλιση κονδυλίου για την αντικατάσταση του προβληματικού δικτύου υδροδότησης της πόλης, τι άλλο σημαντικό έχει γίνει μέσα σε αυτό το διάστημα... Πάντως, είδα ότι η εχθρική αντιμετώπιση του πρασίνου δεν άλλαξε, καθώς και μια πρόσφατη παράλογη ενέργεια, στοιχεία που δεν δημιουργούν θετικές εντυπώσεις... Δεν θυμάμαι επί δημαρχίας ποιου αποφασίστηκε (και πολύ σωστά) να μπει περίφραξη στα παρτέρια της κεντρικής πλατείας, για να μην μπαίνουν μέσα κι αφοδεύουν τα (ουκ ολίγα) αδέσποτα σκυλιά, να μην τσαλαπατάνε τα λουλούδια τα (ουκ ολίγα) ατίθασα ελληνάκια, να μην τα διασχίζουν κάποιοι (ουκ ολίγοι) βιαστικοί ή τεμπέληδες Ελληνάρες για να κόψουν δρόμο... Με μεγάλη μου έκπληξη είδα πρόσφατα συνεργείο του Δήμου να αφαιρεί την περίφραξη, λες και η πόλη δεν έχει άλλα σοβαρά προβλήματα κι αυτό ήταν ένα θέμα άμεσης προτεραιότητας!!!...

Επειδή είναι γνωστό ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου υποθέτω ότι η απάντηση σίγουρα θα είναι ανάλογης παραλογικής, αλλά, ως δημοκράτης που είμαι, είμαι πάρα πολύ περίεργος να την ακούσω!!!... Πάντως, κάτι μου λέει ότι, για άλλη μια φορά, δικαιώνονται πανηγυρικά ο Ροϊδης («έκαστη χώρα έχει τα δεινά της, η Ελλάς έχει τους Έλληνας») και ο Σαββόπουλος («στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς»)!!!... Πάντα τέτοια αψυχολόγητα «ράβε, ξήλωνε», παιδιά!!!...

Υ.Γ. Ανάρτησα αυτό το κείμενο στο FB και ύστερα από λίγη ώρα μου τηλεφώνησε σύμβουλος του εκλεγμένου συνδυασμού για να επιβεβαιώσει αυτό που περίμενα: μου πρόβαλε το απίστευτο, αισθητικής φύσεως, επιχείρημα ότι ξήλωσαν την περίφραξη… επειδή έκανε την πλατεία να μοιάζε με στάνη!!!... Δηλαδή, τώρα που μοιάζει με ξέφραγο αμπέλι, ανοιχτό στους πάσης φύσεως «καταπατητές», είναι καλύτερα;;;!!!...
Πάμε άλλη μια: ένας άσωτος λαός δεν σώζεται με τίποτα!!!...

Όποιος (φυσιολογικά αισθανόμενος και λογικά σκεπτόμενος) κάτοικος του Λαγκαδά είναι άνω των πενήντα, δεν μπορεί να μην έχει παρατηρήσει με θλίψη τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Η παλιά γραφική κωμόπολη έγινε μια τσιμεντούπολη γεμάτη ξεχαρβαλωμένους δρόμους, καταρρέοντα διατηρητέα, ερείπια πυρκαγιών, παρατηρείται συνεχής συρρίκνωση των πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα, αυξανόμενη οχληρή κυκλοφορία αυτοκινήτων και παράνομα παρκαρίσματα στο κέντρο, κι ένα διαρκές κυνήγι του πρασίνου.

Η τελευταία τέτοια εντελώς αδικαιολόγητη επέμβαση ήταν το κόψιμο των δέντρων που βρίσκονταν περιμετρικά εντός του οικοπέδου του Μύλου Γεωργιάδη (ιδιοκτησίας του Δήμου), τα οποία ήταν εστία πρασίνου και παράλληλα έκρυβαν την αντιαισθητική εικόνα του ερειπωμένου κτηρίου. Ο κοινός νους απορεί με τέτοιες αψυχολόγητες και καταστροφικές ενέργειες των αρχών της Τοπικής Αυτοδιάλυσης και των επικεφαλής «ειδικών» των συνεργείων, οι οποίες δυστυχώς δεν είναι σποραδικές αλλά συστηματικές. Λες και το ζητούμενο δεν είναι η αναβάθμιση αλλά η συνεχής υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Τα βασικότερα προβλήματα του Δήμου μας συνοψίζονται ως εξής…

1) Συνεχής ανεξήγητη μείωση του πρασίνου. Σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή επιβάλλει δενδροφυτεύσεις, εμείς εδώ επιδιδόμαστε σε ένα ανελέητο κυνήγι του πρασίνου. Δέντρα κόβονται συνεχώς αναίτια ή κουτσουρεύονται με αποτέλεσμα τα περισσότερα να ξεραίνονται.. Το μέγεθος της αποψίλωσης φαίνεται από τα περίπου 80 άδεια τετράγωνα που υπάρχουν στα πεζοδρόμια της πόλης τα οποία κάποτε φιλοξενούσαν δέντρα (φυσικά ο αριθμός ανεβαίνει κατά πολύ, αν λάβουμε υπ’ όψιν και τους εκτός κέντρου δρόμους χωρίς πεζοδρόμηση). Μόνο στο μικρό τμήμα της Βασ. Αλεξάνδρου από τον Μύλο του Γεωργιάδη μέχρι την Πλατεία Αναστεναρίων, τα τελευταία χρόνια έχουν κοπεί αναίτια γύρω στα εννέα δέντρα. Μάλλον υπάρχει στον Δήμο η αφελής άποψη ότι αυτή η θεαματική αποψιλωτική δραστηριότητα (κλείσιμο δρόμων, γερανοφόρα καλάθια, ήχος αλυσοπρίονων, φορτηγά) είναι δείγμα ενδιαφέροντος για τα κοινά και παραγωγής κοινωφελούς έργου. Γιατί δεν ακούσαμε ποτέ το προϊόν αυτών των επεμβάσεων να βγαίνει σε πλειστηριασμό, όπως όφειλε; Μήπως τελικά τα σχετικά συνεργεία λειτουργούν συχνά ανεξάρτητα κι αυτόβουλα, με σκοπό την εξασφάλιση δωρεάν ξυλείας; Είναι αλήθεια ότι πολύ συχνά ο Δήμος υποκύπτει στις δεντροφοβικές-φυλλοφοβικές απαιτήσεις μιας μερίδας κατοίκων κι επεμβαίνει- με το γνωστό ψηφοθηρικό κριτήριο; Γιατί όταν οι κάτοικοι αυθαίρετα κουτσουρεύουν ή ξεραίνουν δέντρα που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο μπροστά στα σπίτια ή στα καταστήματά τους δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τον Δήμο; Γιατί τα κομμένα (δήθεν σαπισμένα, επικίνδυνα, κλπ) δέντρα δεν αντικαθίστανται ποτέ από νέα (όπως διαβεβαιώνει συχνά ο υπεύθυνος του συνεργείου) ή δεν αφήνονται να μεγαλώσουν οι παραφυάδες που βλασταίνουν από τους κομμένους κορμούς; Εκδίδονται οι απαραίτητες άδειες (από Πολεοδομία ή Δασαρχείο) κάθε φορά που παρεμβαίνουν τα συνεργεία του Δήμου; Όπως υπάρχουν διατηρητέα κτήρια δεν πρέπει να υπάρχουν και διατηρητέα δέντρα (π.χ. αιωνόβια πλατάνια); Έχει γίνει κατανοητό πόσο εγκληματικό είναι να κόβεται μέσα σε μερικά λεπτά ένα δέντρο που χρειάστηκε δεκαετίες για να μεγαλώσει, ότι ο φυτικός κόσμος είναι στη βάση της ζωής στη Γη και χωρίς αυτόν δεν μπορεί να επιβιώσει κανένα έμβιο ον;

2) Μύλος Γεωργιάδη. Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια γι’ αυτό το χρυσοπληρωμένο απόκτημα του Δήμου (350.00 ευρώ!); Η ανακαίνιση του ερειπωμένου πλέον Μύλου δεν είναι δυνατή και η ανακατασκευή έχει υψηλό κόστος. Δεδομένου ότι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος, υπάρχει η δυνατότητα αποχαρακτηρισμού (λόγω της κατάρρευσης) και η αξιοποίηση του οικοπέδου; Γιατί, εν αναμονή οριστικής διευθέτησης του θέματος, δεν χρησιμοποιείται τουλάχιστον ο χώρος ως πάρκινγκ, ώστε να αποσυμφορηθεί λίγο το κέντρο;

3) Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο. Σε έναν μήνα κλείνουν τέσσερα χρόνια από την πυρκαγιά που κατέστρεψε τον μοναδικό χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων που υπήρχε στην πόλη και οι ζημιές δεν έχουν αποκατασταθεί ακόμη. Οι υπαίτιοι για την πυρκαγιά νεαροί έχουν εντοπιστεί και ταυτοποιηθεί, αλλά δεν γνωρίζουμε ποιες ήταν οι επιπτώσεις για την πράξη τους, όπως και γιατί δεν σκέφτεται ο Δήμος να απαιτήσει νομικά χρηματική αποζημίωση -το έκανε πρόσφατα ο Δήμος Θεσσαλονίκης για τις καταστροφές στο ΕΠΑΛ Ευκλείδη. Ένα θέμα που θα έπρεπε να είχε ήδη διευθετηθει, έχει ουσιαστικά ξεχαστεί.

4) Διατηρητέο Γεωργιάδη. Κοντεύουν δυόμιση χρόνια από την πυρκαγιά που κατέστρεψε το μοναδικό ιστορικό κτήριο της πόλης (το οποίο έπρεπε να είχε αγοραστεί αντί του ερειπωμένου Μύλου Γεωργιάδη) και τα μισοκαμμένα απομεινάρια παραμένουν εκεί, θυμίζοντας το θλιβερό συμβάν κι εγκυμονώντας κινδύνους ατυχήματος. Τίνος δικαιοδοσία είναι η απομάκρυνσή τους και γιατί δεν πραγματοποιείται;

5) Λουτρά Λαγκαδά. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η πόλη μας ήταν γνωστή στο πανελλήνιο και προσέλκυε κόσμο για τα Αναστενάρια και για τα Ιαματικά Λουτρά της. Τα Αναστενάρια συρρικνώθηκαν -εδώ και χρόνια- από πολυήμερη πανήγυρη σε ένα περιορισμένης έκτασης τριήμερο συμβάν, και τα Λουτρά βρίσκονται -εδώ κι αρκετό καιρό-σε κατάσταση διάλυσης. Εφ’ όσον, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Δήμος δεν αποδείχτηκε ικανός για τη σωστή και κερδοφόρα διαχείρισή τους, γιατί δεν δίνονται σε ιδιώτη; Μήπως επειδή έτσι δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιούνται ως δέλεαρ ρουσφετολογικών προεκλογικών συναλλαγών;

6) Αδέσποτα σκυλιά. Όπως όλοι οι Δήμοι έτσι και ο Δήμος Λαγκαδά λαμβάνει ένα ετήσιο ποσό για την αντιμετώπιση του θέματος των αδέσποτων, αλλά προφανώς (όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις) αυτό χρησιμοποιείται για την κάλυψη άλλων αναγκών. Είναι απαράδεκτο μικρότεροι Δήμοι της περιοχής, όπως ο Δήμος Βόλβης, να διαθέτουν λειτουργική υπηρεσία για τα αδέσποτα και ο κεντρικός Δήμος να υστερεί.

7) Ανακυκλώσιμα απορρίμματα. Σε πολλές περιπτώσεις έπεσε στη δική μου αντίληψη και σε εκείνη άλλων κατοίκων οι μπλε κάδοι με τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα να αδειάζονται μαζί με τους πράσινους στο συμβατικό απορριμματοφόρο με τελικό προορισμό τον ΧΥΤΑ. Για ποιο λόγο καταλήγουν εκεί αυτά που ευσυνείδητοι πολίτες καθαρίζουν, μαζεύουν, και εναποθέτουν στον ειδικό κάδο; Επίσης, δυστυχώς διαπιστώνω πολύ συχνά να βρίσκονται ανακυκλώσιμα απορρίμματα στους πράσινους κάδους και σκουπίδια στους μπλε.
Φυσικά, γι’ αυτό το χάλι ευθυνόμαστε όλοι, εφ’ όσον δεν δείχνουμε την παραμικρή διάθεση να αντισταθούμε σε αυτή τη συνεχή γενική υποβάθμιση. Για παράδειγμα, στο θέμα του πρασίνου είμαι ο μόνος που έρχομαι συχνά σε αντιπαράθεση με τους ταλιμπάν με τα αλυσοπρίονα εν δράσει. Όποτε διαπιστώνω κατόπιν εορτής κάποια «καρατόμηση» και το συζητώ με τους περιοίκους, όλοι συμφωνούν μαζί μου ότι κακώς έγινε, αλλά όταν τους ρωτάω γιατί δεν προσπάθησαν να αποτρέψουν την καταστροφή, είτε σιωπούν, είτε προβάλλουν τα γνωστά «επιχειρήματα», «τι ψάχνεις να βρεις;», «πού να βγάλεις άκρη;», κλπ. Πάντως η «άκρη» βγαίνει μια χαρά σε προεκλογικές περιόδους, όταν οι περισσότεροι τρέχουν να προσφέρουν την ψήφο τους στους υποψηφίους με το αζημίωτο. Επίσης, οι πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης μας μάλλον θεωρούν πολιτισμό μόνο την ενασχόληση με παραδοσιακούς χορούς, γι’ αυτό δεν βλέπουμε από μέρους τους και κάποια άλλη πιο ουσιαστική δραστηριότητα.

Από όλα αυτά τα θλιβερά συνάγεται το συμπέρασμα ότι δυστυχώς είμαστε όλοι άξιοι της (κακο)μοίρας μας και ότι «στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς», (Δ. Σαββόπουλος). Χαλαρώστε κι απολαύστε το, λοιπόν, συμπολίτες και Συνέλληνες!...

Δημήτρης Χορόσκελης