Συνεταιρισμός είναι η εθελοντική συγκρότηση προσώπων για αντιμετώπιση κοινών οικονομικών , κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεων μέσω μιας συνιδιόκτητης και δημοκρατικά διοικούμενης επιχείρησης κατά πως θα έλεγε ο συγχωρεμένος καθηγητής μου Γιάννης Αβδελίδης .
Με τους συνεταιρισμούς η κατεστραμμένη απτό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο Ελλάδα πέτυχε να έχει αυτάρκεια τόσο σε φυτικά όσο και ζωικά προϊόντα (σιτηρά, λαχανικά, κρέας, γάλα κτλ. )
Δυστυχώς οι δευτεροβάθμιες συνεταιριστικές ενώσεις όπως του Λαγκαδά , η ομοσπονδία , το ΑΓΝΟ δεν είχαν τα πλεονεκτήματα των αντίστοιχων ιδιωτικών εταιριών με ευθύνη της εκάστοτε πολιτείας .
Γνωρίζετε ότι οι καθημερινές εισπράξεις από τις πωλήσεις των αγροτικών προϊόντων μιας ένωσης ελεγχόταν από τον ΜΠΑΣΤΑΚΑ που έβαζε η αγροτική τράπεζα(σύμφωνα με τον νόμο) προκυμμένου να κατατεθούν ΑΤΟΚΑ στην τράπεζα ,ενώ την ίδια στιγμή το επιτόκιο των ιδιωτικών καταθέσεων και των ομοειδών ιδιωτικών εταιριών ήταν 25 % .
Εδώ είχαμε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό 100 % σε σχέση με τους ιδιωτικούς φορείς. Γι αυτό οι συνεταιρισμοί κατά την διάρκεια της παραγωγής αγροτικών προϊόντων έπρεπε να προσκυνήσουν τον τοπικό βουλευτή του εκάστοτε κυβερνόντος κόμματος προκυμμένου να δανειοδοτηθούν αυτή την φορά με επιτόκιο 25% .
Φυσικά ο τοπικός βουλευτής είχε και τον πρώτο λόγο τόσο στην στελέχωση των υπαλλήλων των γραφείων όσο και των εποχιακών εργατών( κατόπιν ενεργειών του ) .
Οι παραπάνω ενώσεις αποτελούσαν τους διαμορφωτές τόσο των τιμών παραγωγού όσο και των τιμών καταναλωτή στα σιτηρά , λαχανικά ,γάλα ,κρέας και ουσιαστικά αποτελούσαν το ανάχωμα στις ληστρικές διαθέσεις των ιδιωτικών εταιριών ( βλέπε σημερινές παράλογες τιμές στα ράφια των supermarket και τα χαζά καλάθια προσφορών που ανακοινώνονται παρακαλετά από της εταιρίες ) .
Συν της άλλης η Ελλάδα των μικρών αγροτικών κλήρων μέσω αντισυνταγματικών νόμων αντί να μεγαλώνει ο μέσος κλήρος μίκραινε ( νόμος ανωμάλου δικαιοπραξίας ). Οι δευτεροβάθμιοι και τριτοβάθμιοι συνεταιρισμοί έγιναν πεδίο καθημερινών κομματικών αντιπαραθέσεων .
Να μην βάλω και την συμβολή παρόμοιων ιδιωτικών εταιριών που συνέβαλαν στην διάβρωση συνειδήσεων των υποτίθεται εκλεγμένων στα διοικητικά συμβούλια .
Όλα αυτά συν το γεγονός της κακοδιαχείρισης οι ενώσεις έγιναν κυριολεκτικά εκτροφεία αρουραίων και δεν έμεινε τίποτα όρθιο .
Έτσι μοιραία φτάσαμε στην σημερινή ημέρα όπου κουμάντο σε κάθε χωριό κάνουν δυο τρεις μεγαλοαγρότες που έχουν συγκεντρώσει όλα τα χωράφια και τις επιδοτήσεις στα χέρια τους ,εκτοπίζοντας τους μικροαγρότες που εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες και την γη μεταναστεύοντας στις πόλεις και εμπλουτίζοντας τις στρατιές των ανέργων εργατών.
Οι καλλιέργειες έχουν γίνει πλέον εκτατικές λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών και ουσιαστικά καταντήσαμε μία χώρα εισαγωγική πέρα για πέρα τόσο στα φυτικά όσο και στα ζωικά προϊόντα .Το φαινόμενο made in Italy ,France , Egypt , turkey , Spain ,Morocco,Portugal παντού στα ράφια .
Πρέπει να καταλάβουν οι κυβερνήσεις ότι οι χαμηλές τιμές και η αυτάρκεια πρέπει νάνε η ζητούμενη προτεραιότητα τους και αυτό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους υγιείς συνεταιρισμούς, τους οποίους θα πρέπει να ΑΝΑΣΤΉΣΟΥΜΕ από το μηδέν .
Η αγροτιά αποτελεί την ραχοκοκαλιά ενός κράτους και είναι ίσως η μόνη παραγωγική τάξη, γι αυτό ας καταλάβουμε ότι πρέπει να στηριχθούν , κάτι που γίνεται άλλωστε σε όλες τις δυτικές χώρες και όχι μόνο ( Γαλλία, Αγγλία , Ιταλία, Ισπανία , Πορτογαλία ) .Ας τους μιμηθούμε πριν είναι εντελώς αργά .
Μπαλάφτσαλης Δημήτριος
Οικονομολόγος
Παλιός Συνεταιριστής